Μια που έρχονται εκλογές, διαβάστε μια ευστοχότατη ανάλυση του όρου «πολιτικός απατεώνας», που δημοσίευσε στον λογαριασμό του στο facebook ο χρήστης Andreas Andreasson.

«Η φράση “πολιτικός απατεώνας” […] είναι άλλη μια νίκη του πολιτικού κατεστημένου κατά των “πολιτών”, των υπηκόων της άτυπης φεουδαρχίας των δυτικών “δημοκρατιών”.

»Είναι η μαζική αποδοχή της εικονικής αλήθειας ότι η πολιτική απάτη είναι κάτι διαφορετικό από την απλή απάτη. Η εικονική αλήθεια βέβαια δεν συνεπάγεται και εικονική πραγματικότητα, η πραγματικότητα είναι 100% αυτή: Οι πολιτικοί μπορούν να διαπράττουν οποιαδήποτε απάτη με μηδενικές συνέπειες.

»Σημειολογικά, η χρήση του όρου “πολιτικός απατεώνας” από τους υπηκόους αυτών που διαπράττουν την “πολιτική απάτη” συνιστά παραδοχή ήττας. Είναι η αναγνώριση, έστω υποσυνείδητα, όχι μόνο ότι η εξουσία δεν υπόκειται σε κανέναν έλεγχο, αλλά κυρίως ότι δεν αναμένεται και να ελεγχθεί ποτέ.

»Ο βιασμός εννοιών και η αναπροσαρμογή της περιγραφής τους από την εξουσία ακολουθούν μια εκθετική αύξηση σε εύρος πεδίου, η οποία ανιχνεύεται σε μεγάλο βάθος χρόνου. Από τα αγαπημένα των λοκντάουν, όπου “κερδίζουμε την ελευθερία μας μένοντας σπίτι” (χάνοντάς την), υποτασσόμενοι στην επιταγή του συλλογικού διατρανώνουμε την ατομικότητά μας […] μέχρι το τέλος της αρχής όπου η συμμετοχή σε μια σκιώδη διαδικασία δήθεν επιλογής κυβέρνησης κάθε τέσσερα χρόνια βαφτίστηκε “δημοκρατία”.

»Η “πολιτική απάτη” έρχεται να κλείσει αυτόν τον κύκλο βιασμού κάθε έννοιας συμμετοχής στα κοινά. Οχι μόνο δεν θα συμμετέχεις στα κοινά, παρά μόνο με μια πράξη σου κάθε τέσσερα χρόνια, αλλά θα θεωρείς και φυσιολογικότατο η νομιμοποίηση, την οποία προσδίδει αυτή η πράξη που γίνεται λόγω συμφωνίας σε κάποιες αφηρημένες εξαγγελίες κάποιων θέσεων και στην εξίσου αφηρημένη υπόσχεση κάποιων μελλοντικών πράξεων, να είναι παντελώς ασύνδετη με την πραγματοποίηση αυτών των πράξεων. Και όχι μόνο δεν θα έχεις απαίτηση από τους εκλεγμένους να πραγματοποιήσουν τις υποσχέσεις τους, αλλά δέχεσαι πως οτιδήποτε πράξουν στο πλαίσιο της πολιτικής τους θητείας, εγκλήματα για τα οποία ένας κοινός υπήκοος θα καταδικαζόταν τρις ισόβια, δεν εντάσσεται στο κοινό Ποινικό Δίκαιο.

»Η χρήση του όρου “πολιτική απάτη” είναι η κανονικοποίηση, η παραίτηση, η παραδοχή ότι η πολιτική εξουσία δεν θα χρειαστεί καν να περάσει την ελαφρά ενόχληση της χαλαρής τριβής με τη “δικαιοσύνη”, μια δικαιοσύνη η οποία της ανήκει μέχρι και το τελευταίο της μόριο».

#np2022 #pdm2882