Φήμη… και παρακμή

● Τι σου κάνει η φήμη… Οχι μόνο προηγείται της πραγματικότητας, αλλά τη διαμορφώνει κιόλας.
● Ερχεται ο τουρίστας μεθυσμένος από την αίγλη του Ελληνισμού και δεν βλέπει την Αθήνα μπογιατισμένη από τα σπρέι ψυχάκηδων, που βάφουν τα πάντα εκτός από τα σπίτια τους.
● Ο τουρίστας βλέπει την αρμονία του Παρθενώνα, τα αναλλοίωτα χρώματα του αθηναϊκού ουρανού, τις πτυχώσεις στα ενδύματα των αγαλμάτων των αρχαίων εφήβων, των θεών, των ημιθέων, των ηρώων.
● Συνεπαρμένοι οι ξένοι από τις αφηγήσεις του Ομήρου για τις οδυσσεϊκές περιπέτειες, τον οίνοπα πόντο, τη θεϊκή εύνοια στο πρόσωπο του πολυμήχανου ταξιδευτή, δεν βλέπουν την ασχήμια των πολυκατοικιών, δεν αντικρίζουν τα μιλιούνια των αφροασιατών εποίκων, δεν οσμίζονται τα ούρα στο κέντρο της Αθήνας.
● Η σήψη της παρακμής, που εξαπλώθηκε από την πολιτική τάξη και νεκρώνει το έθνος, δεν φτάνει στη μύτη των ξένων επισκεπτών.
● Είναι, ίσως, τόσο λίγος ο χρόνος που θα περάσουν στην Ελλάδα, που δεν έχουν πολύ να σπαταλήσουν στο σήμερα του λίκνου του δυτικού πολιτισμού. Μόνο για το προχθές έχουν νου κι ενδιαφέρον – και το προχθές είναι η αρχαιότητα.
● Μαζί με το προχθές, οι ξένοι έρχονται για να βιώσουν και το ελληνικό άχρονο, αυτό που έχει αποτυπωθεί στις θάλασσές μας και στις φορτισμένες με ήλιο πέτρες μας.
● Στον τόπο μας έχει απομείνει αρκετό άχρονο και λίγο από το προχθές. Εμείς δεν έχουμε να δείξουμε ή και να βιώσουμε κάτι από το χθες.
● Η αστική αρχιτεκτονική του 19ου και των αρχών του 20ού αιώνα δεν σώζεται πια. Το χθες δεν είναι υλικά διαθέσιμο. Δεν μπορούμε να δούμε στο κέντρο της πόλης τα νεοκλασικά μέγαρα (ελάχιστα απέμειναν), δεν υπάρχουν καν τα παραδοσιακά φτωχόσπιτα που στέγαζαν τους προγόνους μας.
● Ολα έδωσαν τη θέση τους στις εφιαλτικές πολυκατοικίες, τα γκρίζα κουτιά που γέμισαν χρήμα τις τσέπες των εργολάβων αλλά και των ηθικών αυτουργών της δολοφονικής αντιπαροχής.
● Τέλος πάντων, οι ξένοι επισκέπτες ας παραμείνουν έτσι μεθυσμένοι με την πρότυπη εικόνα μιας Ελλάδας που δεν υπάρχει πια. Κάτι είναι κι αυτό…

#np2024 #PDM2882