Και ξάφνου ο ΣΥΡΙΖΑ θυμήθηκε το θέμα των Γλυπτών του Παρθενώνα και ξεκίνησε ανένδοτο κατά της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Και βρήκε πρόθυμους συμπαραστάτες τους τιτάνες και θεματοφύλακες του Ελληνικού Πολιτισμού, που ξεσηκώνοντας και κατά της δημιουργίας του Μουσείου της Ακρόπολης. Αλλά ας είναι αυτοί αποτελούν ξεχωριστή θλιβερή ιστορία σε ότι σήμερα αποκαλούμε ελληνικό πολιτισμό. Μια έρευνα των αρμοδίων αρχών σε περιουσιακά στοιχεία ίσως φώτιζε αρκετές από αυτές τις φυσιογνωμίες λίγο καλύτερα. Αποτελούν την εξαίρεση από λαμπρούς ανθρώπους της Τέχνης και του Πολιτισμού, αλλά δυστυχώς καθοδηγούν σε αρκετές περιπτώσεις ηγεσίες και κόμματα. Αλλά ας έρθουμε στο πολιτικό σκέλος.
Να μου επιτρέψετε να χρησιμοποιήσω ένα απόσπασμα από ομιλία του Προκόπη Παυλόπουλου ο οποίος έκανε μια αναδρομή στο θέμα λέγοντας σε ομιλία του το 2019:
“Ο Αγώνας για την Επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα είναι ήδη μακρύς και αδιάλειπτος, αφού ουσιαστικά άρχισε λίγο μετά την συντέλεση του ιερόσυλου εγκλήματος του Έλγιν. Εγκλήματος «διαρκούς», το οποίο συντελέσθηκε όταν ο Λόρδος Έλγιν, πρεσβευτής από το 1799 της Μεγάλης Βρετανίας στην τότε «Υψηλή Πύλη» στην Κωνσταντινούπολη, το συνέλαβε και το εκτέλεσε μεταξύ 1801-1804. Ήταν τότε που διέπραξε την απάτη της ειδεχθούς σύλησης του Μνημείου του Παρθενώνα και την συνακόλουθη πολιτισμική τυμβωρυχία, επικαλούμενος δήθεν «ανασκαφικές δραστηριότητες» μέσα στον ευρύτερο Αρχαιολογικό Χώρο. Και στην συνέχεια ολοκλήρωσε το έγκλημά του, μεταφέροντας -και μάλιστα υπό όρους διακινδύνευσης που δείχνει τον αδίστακτο και προσβλητικό για τον Πολιτισμό μας χαρακτήρα του-δια της θαλασσίας οδού τα Γλυπτά του Παρθενώνα στην Μεγάλη Βρετανία.
Γ. Όπως προείπα, ο αδιάλειπτος αγώνας της Ελλάδας για τον τερματισμό αυτού του ειδεχθούς «διαρκούς» εγκλήματος του Έλγιν κατά της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς ξεκίνησε νωρίς.
Πραγματικά, από το 1842 η Ελλάδα άρχισε να διεκδικεί, με κάθε νόμιμο και πολιτισμένο μέσο, την επανένωση των Γλυπτών του Παρθενώνα, με πρώτο σταθμό την εναντίον του Έλγιν καταγγελία του τότε Γραμματέα της «εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας», Αλεξάνδρου Ραγκαβή. Η κρίσιμη καμπή της διεκδίκησης των Γλυπτών του Παρθενώνα από την Ελλάδα ήλθε το 1984, με «ψυχή» την «οραματική» αείμνηστη Μελίνα Μερκούρη, υπό την ιδιότητά της ως Υπουργού Πολιτισμού.
Την αφετηρία αυτή συνέθεσαν από την μια πλευρά η υποβολή επίσημου αιτήματος, προς το Βρετανικό Μουσείο, για τον τερματισμό του εγκλήματος του Έλγιν και την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα εκεί που ανήκουν, με την δέσμευση προηγούμενης ανέγερσης του ειδικού προς τούτο Μουσείου. Και, από την άλλη πλευρά, το ταυτόχρονο αίτημα προς την UNESCO, το οποίο ενεγράφη αμέσως στην Ημερήσια Διάταξη της Διακυβερνητικής Επιτροπής για την επιστροφή Πολιτιστικών Αγαθών στις Χώρες Προέλευσης ή την απόδοσή τους σε αυτές όταν -όπως συμβαίνει στην περίπτωση του Παρθενώνα- πρόκειται περί παράνομης κτήσης τους.
Αυτόν τον, πολιτισμικώς Ιερό, Αγώνα συνεχίζουμε σήμερα. Και αφού σας ευχαριστήσω θερμώς για την συμβολή σας στην δικαίωση του κοινού μας Αγώνα, επιτρέψατέ μου εφεξής να τεκμηριώσω και να αιτιολογήσω το γιατί ο Αγώνας αυτός συνδέεται, αρρήκτως, με την ικανοποίηση ενός καθ’ όλα δίκαιου αιτήματος, το οποίο οφείλουμε να υπηρετούμε όλοι μας, ανεξαρτήτως εθνικότητας, δοθέντος ότι, κατ’ ουσίαν, πρόκειται για αίτημα της Ανθρωπότητας επειδή αφορά τον πυρήνα της Πολιτιστικής της Κληρονομιάς. Αυτά έλεγε ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Και ας έρθουμε τώρα σε αυτά που έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ στο πλαίσιο που βρισκόταν στην κυβέρνηση. Ενα και μόνο. Να σταματήσει δια στόματος Μπαλτά τη νομική διεκδίκηση που είχε ξεκινήσει η χώρα μας.
Αυτή ήταν η μόνη συνεισφορά του. Και τώρα έρχεται να κουνήσει το δάκτυλο στην κυβέρνηση της ΝΔ και στον Μητσοτάκη γιατί βρίσκονται κοντά στον επαναπατρισμό τους.
Και αντί να συστρατευτούν έστω και τώρα…πυροβολούν για το ενδεχόμενο δανεισμού τους που όμως διαψεύδει η κυβέρνηση, αλλά υιοθετεί ως διαρροή η Κουμουνδούρου συνταυτιζόμενη με τη γραμμή της Βρετανίας! Οτι και να πεις είναι…λίγο!
#np2023 #pdm2882
