● Σαν σήμερα, το 1930, πέθανε από φυματίωση η σπουδαία ποιήτρια Μαρία Πολυδούρη (γεν. το 1902). Eίκοσι οχτώ χρόνια μέτρησε ο βραχύς βίος της. Ομως, εκείνη πρόλαβε να αφήσει έντονο το στίγμα της στα ελληνικά γράμματα και στις καρδιές των ανθρώπων, που συγκινήθηκαν και από τα γεμάτα λυρισμό, ρομαντισμό και χάρη ποιήματά της αλλά και από τον αδιέξοδο έρωτά της με τον Κώστα Καρυωτάκη.

● Τιμώντας τη μνήμη της, δημοσιεύουμε το ποίημα «Νέε, μὲ τὴν ἄχρωμη ματιά», από τη συλλογή της «Ἠχὼ στὸ χάος», η οποία κυκλοφόρησε έναν χρόνο μετά την αυτοκτονία Καρυωτάκη και έναν χρόνο προτού φύγει η ίδια από τη ζωή.

Νέε, μὲ τὴν ἄχρωμη ματιά, μὲ τὸ σφιγμένο στόμα,
ἡ θλίψη σου ἔκαμε ν᾿ ἀνθίση ἡ σκοτεινὴ καρδιά μου.
Μὰ δὲν ἐθάρρεψα ποτὲ κι᾿ οὔτε καὶ τώρα ἀκόμα
καὶ τράβηξα στὸ γνώριμο στρατὶ πρὸς τὴ νυχτιά μου.

Ἄλλες ἐλπίδες γύρω σου χαρούμενες γυρίζουν –
ἔχεις ἕνα χαμόγελο γλυκὰ ὑποσχετικό.
Καὶ γὼ ὅλο ἀπομακρύνομαι, ποὺ νὰ μὴν ξεχωρίζουν
στὰ προδομένα μάτια μου τὸ μάταιο μυστικό.

Κι᾿ ἂν δὲ μὲ πῆρε οὔτε στιγμὴ στ᾿ ἀνάλαφρα φτερά της
ἡ πίστη τῆς χαρᾶς ἐμέ, καὶ γὼ νὰ ὀνειρευτῶ,
μὰ πὼς ἐσὺ χαμογελᾶς γλυκὰ στὸ κάλεσμά της
ἂς μή μου τύχαινε ποτὲ νἆναι μία πλάνη αὐτό.

Τὴ θλίψη σου ποὺ ἀγάπησα, νὰ μὴν ἰδῶ ποτέ μου
ἐνάντιά σου νὰ ἐγείρεται μοιραία καταστροφή,
καὶ ἀνώφελη ἡ ἀγάπη μου, πάλι χαρὰ τοῦ ἀνέμου
νἆναι καὶ μιᾶς ἀσίγαστης μανίας ἡ τροφή.

● Σαν σήμερα, δε, το 1933, πέθανε ένας ημίθεος της ελληνικής λογοτεχνίας: Ο Κωνσταντίνος Καβάφης. Διαβάζοντας κάποιος το έργο του μπορεί να καταλάβει τι σημαίνει ελληνικός πολιτισμός αλλά και να αντιληφθεί το μεγαλείο και την τραγωδία του ανθρώπινου είδους.

#np2024 #PDM2882