Υπό το φως των πρόσφατων δραματικών γεγονότων στο Ισραήλ, που ξανάφεραν στο προσκήνιο τις «σχέσεις στοργής» του Ερντογάν με το ριζοσπαστικό Ισλάμ, το Χαλιφάτο και τη Χαμάς, η ελληνική πρωτοβουλία για μια «ιστορική προσέγγιση» με την Τουρκία προσλαμβάνει διαστάσεις απόλυτης διπλωματικής και πολιτικής παράνοιας.

Το γεγονός, σύμφωνα με εξαιρετικά αξιόπιστη πηγή, έχουν αντιληφθεί και στελέχη στο στενό επιτελείο του πρωθυπουργού, που προσπαθούν να υποσκελίσουν την επιρροή διάφορων πυροβολημένων «καθηγητάδων», «διπλωματικών συμβούλων» και άλλων ύποπτων παραγόντων, οι οποίοι προωθούν, σε επαγγελματική βάση, το δόγμα: «διασφάλιση ειρήνης μέσω παραχώρησης κυριαρχίας».

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης θα επιθυμούσε ένα γρήγορο και εντυπωσιακό «delivery» στις ελληνοτουρκικές σχέσεις με μεταφορά όλων των «εκκρεμοτήτων» στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.

Οι δύο πλευρές όμως διαβάζουν εντελώς διαφορετικά τον κατάλογο των υποψήφιων προς παραπομπή θεμάτων και η Ελλάδα δεν μπορεί να προσέλθει σε διαδικασία διαιτησίας, έστω μόνο για τις «θαλάσσιες ζώνες», χωρίς πρώτα να έχει ασκήσει μονομερώς το δικαίωμα επέκτασης των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια. Σε αντίθετη περίπτωση θα έχει εκχωρήσει ντε φάκτο εθνική κυριαρχία, γεγονός που ισοδυναμεί με εθνική μειοδοσία και επισύρει κολοσσιαίες πολιτικές ευθύνες.

Ο πρωθυπουργός αντιλαμβάνεται το αδιέξοδο και προβληματίζεται σοβαρά γιατί την ίδια ώρα δεν θέλει να φανεί ανακόλουθος προς τον ξένο παράγοντα, στον οποίο υποσχέθηκε προεκλογικά ότι θα λύσει το πρόβλημα «με την ίδια ευελιξία που ο Τσίπρας διευθέτησε το χρονίζον πρόβλημα των Σκοπίων».

Μία αρχική ιδέα που προτάθηκε από διπλωματική σύμβουλο του κ. Μητσοτάκη με γερμανική παρότρυνση είναι να επιτευχθεί ένα «ισοζύγιο υποχωρήσεων» πριν από τη Χάγη. Να άρει δηλαδή η Τουρκία το casus belli και η Ελλάδα να δεσμευθεί δημόσια ή ατύπως ότι δεν θα επεκτείνει τα χωρικά ύδατα στο Αιγαίο. Προς αυτή την κατεύθυνση θα μπορούσε (κατόπιν μυστικής συμφωνίας με τους απέναντι) να επεκτείνει τα χωρικά ύδατα στην Κρήτη, ώστε να χρυσώσει το χάπι των εντυπώσεων.

Ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης φαίνεται πλέον να κλίνει προς την άποψη ότι το σενάριο μιας «γρήγορης Χάγης» με τα χωρικά ύδατα στα 6 μίλια δεν περπατάει, ιδίως μετά την εκλογή στον ΣΥΡΙΖΑ του «αδαούς» περί των εθνικών θεμάτων Στέφανου Κασσελάκη, ο οποίος όμως κηδεμονεύεται στον τομέα αυτό από τον σκληρό ναύαρχο Αποστολάκη που γνωρίζει καλά τις πάγιες ελληνικές θέσεις.

Η αιφνίδια ανατροπή των συσχετισμών στον ΣΥΡΙΖΑ και η ήττα της διαλλακτικής Έφης Αχτσιόγλου με την ταυτόχρονη περιθωριοποίηση της «εθνομηδενιστικής πτέρυγας» Τσακαλώτου, Σκουρλέτη, Φίλη, σκοτώνει τα σχέδια για ένα διακομματικό «consensus» που θα επέτρεπε την προσφυγή στη Χάγη με την Ελλάδα σε μειονεκτική θέση. Και αυτή η πικρή διαπίστωση υποχρεώνει τον Κυριάκο Μητσοτάκη σε αναδίπλωση εν όψει του κρίσιμου ραντεβού της Θεσσαλονίκης με τον Ταγίπ Ερντογάν.

Η Χάγη λοιπόν μετατίθεται για το απώτερο μέλλον και η εκκίνηση του «στρατηγικού» ελληνοτουρκικού διαλόγου θα γίνει με θέματα «χαμηλότερης κλίμακας»… Ποια θα μπορούσαν όμως να είναι αυτά; Το «Μεταναστευτικό», αναφωνεί ο πρωθυπουργός! Σοβαρά όμως; Είναι το Μεταναστευτικό θέμα «χαμηλής πολιτικής»; Για την Ελλάδα είναι ζήτημα υπαρξιακό, εθνικής επιβίωσης. Και για την Τουρκία μέσο αποσταθεροποίησης αντιπάλων και εργαλείο υβριδικού πολέμου. Τι να συζητήσουμε επομένως;

Στο ερώτημα αυτό απάντησαν προθύμως ο… Καιρίδης και οι Γερμανοί. Ο Καιρίδης, λοιπόν, πρότεινε να μεσολαβήσουμε για να πάρει η Τουρκία έξτρα ευρωπαϊκά κονδύλια πολλών δισ. προκειμένου να «συμφωνήσει» στον έλεγχο των μεταναστευτικών ροών.

Στον βαθμό βεβαίως που η συμφωνία είναι γενικόλογη και θεωρητική, χωρίς να συνδέεται με αναλογική ποσοτικοποίηση των δύο μεγεθών (χρήματα σε άμεση συνάρτηση με τους λαθρομετανάστες που διακινούνται από τουρκικό έδαφος και αυτούς που επαναπροωθούνται), παραμένει κενό γράμμα. Η Τουρκία δηλαδή πουλάει πανάκριβα και πάλι… αέρα κοπανιστό. 

Η ιδέα όμως άρεσε στους Γερμανούς, που θέλουν διακαώς αυτή την περίοδο να πριμοδοτήσουν τον Ερντογάν χωρίς να… φαίνονται. Ανέθεσαν έτσι στον «χρήσιμο ηλίθιο» της παρέας να αναλάβει μία συνολικότερη μεσολάβηση για να υλοποιήσει τις ιδέες της (πραγματικά ανόητης) Πράσινης υπουργού Εξωτερικών Αναλένα Μπέρμποκ για μια δραστική εμβάθυνση των ευρωτουρκικών σχέσεων, που θα περιλαμβάνει την ικανοποίηση και άλλων απαιτήσεων της Άγκυρας, όπως η κατάργηση της βίζας.

Υπό αυτή την έννοια ο Κυριάκος Μητσοτάκης προσφέρει μία υπέροχη υπηρεσία στο Βερολίνο, που ικανοποιεί τις αξιώσεις του Ερντογάν, χωρίς να… καρφώνεται σε όσους από τους Ευρωπαίους έχουν επιφυλάξεις γι’ αυτό το άνοιγμα.

Η Ελλάδα δέχεται ασμένως τον ρόλο του «μάγου με τα δώρα» που θα αναλάβει να «χρυσώσει» τον Ερντογάν, ελπίζοντας ότι με αυτή τη μέθοδο του κατευνασμού θα μεταθέσει χρονικά την εκδήλωση των διακηρυγμένων επιθετικών του προθέσεων. Αυτή τη φορά προσφέρουμε χρήμα του Ευρωπαίου φορολογουμένου και ελεύθερη διακίνηση των Τούρκων υπηκόων σε ευρωπαϊκό έδαφος για να αγοράσει ο κ. Μητσοτάκης χρόνο απρόσκοπτης παραμονής στην εξουσία!

Αυτή η ελληνική τακτική είναι, εκτός από κοντόφθαλμη, και εθνικά επιζήμια. Γιατί σε περίπτωση που μεθαύριο κάτι στραβώσει, είτε στο Μεταναστευτικό είτε στο Αιγαίο, δεν θα μπορούμε να πούμε κουβέντα. Όταν εμφανίζεσαι ως ο «καλύτερος φίλος του εχθρού σου» πληρώνεις και το αντίτιμο. Αν δηλαδή χρειαστεί στο άμεσο μέλλον να εισηγηθεί η Ελλάδα κυρώσεις σε ευρωπαϊκά συμβούλια, θα κοιτούν οι Ευρωπαίοι τον Μητσοτάκη σαν πραγματικό ούφο.

Είναι επομένως ιδιαίτερα επικίνδυνο αυτό το service που επιχειρεί ο Έλληνας πρωθυπουργός προς την Τουρκία. Μπορεί να τον εξυπηρετεί σε προσωπικό επίπεδο, μπορεί να προσφέρει υπηρεσίες στη Γερμανία, αλλά σίγουρα δεν εξυπηρετεί τα ελληνικά συμφέροντα. Ιδιαίτερα υπό τις σημερινές συνθήκες, όπου η Τουρκία εμφανίζεται ως προστάτης του εξτρεμιστικού ισλαμισμού, ο κ. Μητσοτάκης θα πρέπει να ματαιώσει το ραντεβού της Θεσσαλονίκης. Δεν έχει απολύτως τίποτα να συζητήσει με τον κ. Ερντογάν…

#np2023 #PDM2882