Ντύθηκε Λένιν με γραβάτα ο Κυριάκος Μητσοτάκης στη Θεσσαλονίκη. Το μήνυμα που έστειλε προς τους ολιγάρχες το βράδυ του Σαββάτου, από το βήμα της ΔΕΘ ήταν σαφές: «Δεν συγκυβερνούμε με κολοσσούς της ενέργειας, των τροφίμων, με ιδιοκτήτες ομάδων ποδοσφαίρου, με κομματικούς φίλους».

Δεν είχε προλάβει να τελειώσει τον λόγο του και παρατηρήθηκε μεγάλος συνωστισμός πολυτελών αυτοκινήτων στα αεροδρόμια και στα λιμάνια της χώρας.

Έσπευσαν οι πλούσιοι αυτού του τόπου να κλείσουν εισιτήρια, προκειμένου να ζητήσουν πολιτικό άσυλο σε κάποια φιλική για το μεγάλο κεφάλαιο χώρα, ενώ όσοι διαθέτουν ιδιωτικά αεροσκάφη και κότερα, μάζεψαν στα γρήγορα τα υπάρχοντα τους (μια αλλαξιά και μερικά πούρα) και ξεκίνησαν το δύσκολο ταξίδι για την ξενιτιά. Μερικοί σοκαρισμένοι από την εξέλιξη, έκλαιγαν τη μοίρα τους ακούγοντας τραγούδια του Καζαντζίδη, ιδιαίτερα εκείνο που μιλάει για τις φάμπρικες της Γερμανίας και του Βελγίου τις στοές. Ποιος ξέρει πότε θα ξαναδούν την πατρίδα.

Τι συνέβη όμως και ο αρχηγός του κόμματος των ιδιοκτητών της χώρας ανακάλυψε τη γοητεία του μπολσεβικισμού; Ήταν από τα μικράτα του κομμουνιστής και το έκρυβε μέχρι να πετύχει το στόχο του, να γίνει δηλαδή πρωθυπουργός; Θυμήθηκε ότι ήταν πολιτικός κρατούμενος από την τρυφερή ηλικία των έξι μηνών, όταν το καπιταλιστικό σύστημα εκπροσωπούσαν οι καραβανάδες και είπε ότι τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή για να εκδικηθεί; Αποφάσισε να αποστατήσει από την τάξη του;  Εξοργίστηκε με τις απαιτήσεις και τους εκβιασμούς των ολιγαρχών και είπε «τέρμα ως εδώ, εγώ πήρα σαράντα και κάτι τοις εκατό, εγώ κάνω κουμάντο»;

Η κωμωδία συνεχίζεται. Αυτός που έκανε όλα τα χατίρια στους ολιγάρχες, αυτός που αδημονούσε να υποδουλωθεί για να μπει στο Μαξίμου, σήμερα το παίζει θυμωμένος μαζί τους. Παλικάρι στα λόγια, κιοτής στην πράξη. Αδάπανη δημοκοπία.