Ας είμαστε ειλικρινείς. Ο παπα-Αντώνης της «Κιβωτού» είχε τραβήξει πολλά χρόνια τον δικό του δρόμο. Πέρα από το ράσο που φορούσε και τα λόγια αγάπης και ανθρωπιάς που έλεγε, τι κοινό είχε με τη λειτουργική ζωή ενός ιερέα; Ελάχιστη.
Από την εφημερίδα Ορθόδοξη ΑΛΗΘΕΙΑ
Ο παπα-Αντώνης είχε μια ουμανιστική θεώρηση των πραγμάτων, όχι εκκλησιολογική. Έτσι εξηγείται γιατί πολλές φορές ήταν αρεστός (και) σε μία μεγάλη μερίδα του κόσμου που δεν είχαν ιδιαίτερη σχέση με… το λιβάνι. Ανθρώπους που δεν τους λες και φανατικούς φίλους της Εκκλησίας. Ομοθυμαδόν πολλοί απ’ όσους την εχθρεύονταν ή -να το πω κομψά- «την είχαν σε απόσταση» τον πρόβαλλαν ως πρότυπο παπά.
Απ’ όσα μπορώ να γνωρίζω, οι άλλοι ιερείς τον έβλεπαν πάντα μουδιασμένα. Δημόσια λειτουργική ζωή δεν είχε. Οι συναντήσεις με όλους τους Αρχιερείς που τον τίμησαν γίνονταν, είκοσι χρόνια τώρα, εκτός ναού. Αμφιβάλλω αν υπάρχει και μια φωτογραφία στη Μ.Κ. εποχή (μετά την ίδρυση της «Κιβωτού») που να φορά το πετραχήλι.
Ο παπα-Αντώνης ήταν άριστος στο να διοικεί μια ΜΚΟ. Χωρίς αμφιβολία, το έργο που έγινε τόσα χρόνια στις δομές της «Κιβωτού» ήταν μεγάλο. Αλίμονο αν δεν ήταν. Τεράστια έσοδα είχε, χορηγίες χρυσές, επίσης. Επιχειρηματίες, πολυεθνικές εταιρίες, εφοπλιστές, χιλιάδες κόσμου ήταν όλοι κοντά του. Και τι έκανε; Τους πρόδωσε. Αν, φυσικά, οι καταγγελίες αποδειχτούν αλήθεια.
Είχαν ευθύνη ο Χριστόδουλος τότε και ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος σήμερα; Οι απόψεις διίστανται. Δεν μπορεί ένας Επίσκοπος να ψέξει τον κληρικό του που φαίνεται ότι κάνει έργο. Αλλα στοιχεία δεν είχαν στα χέρια τους, απ’ ό,τι μπορούμε να γνωρίζουμε. Βέβαια, έπρεπε να είχαν ψάξει βαθύτερα. Κυρίως ο Ιερώνυμος. Διότι επί Χριστοδούλου η κατάσταση δεν είχε ξεφύγει τόσο.
Το μόνο εμφανές του «ψεγάδι» πάντως ήταν πως απείχε από τη λειτουργική ζωή. Ομως, ας φανταστούμε τότε που ο παπα-Αντώνης ήταν στην κορυφή του Ολύμπου σε δημοτικότητα, να έβγαινε στα κανάλια και να έλεγε «ο Αρχιεπίσκοπος θέλει να βάλει… χέρι στην “Κιβωτό”» τι θα γινόταν. Γι’ αυτό και οι Χριστόδουλος και Ιερώνυμος δεν αντιδρούσαν στην εμμονή του να είναι εκτός πλαισίου Εκκλησίας.
Αλλά ας προσθέσουμε κάτι ακόμα κομβικό. Είναι δυνατόν η κοινή γνώμη να ορίζει τις αποφάσεις των Αρχιεπισκόπων; Κατά μία αναλογία, κάτι τέτοιο γίνεται και στην περίπτωση του πατρός Δημητρίου Λουπασάκη; Εκεί ο Αρχιεπίσκοπος δεν πήρε «βούρδουλα», ενώ στον παπα-Αντώνη έσπευσε να τον καταδικάσει. Ομως στην πρώτη περίπτωση έχουμε να κάνουμε με ασέλγεια σε ανηλίκους από έναν ιερωμένο. Ο Αρχιεπίσκοπος έπρεπε να κινηθεί «εδώ και τώρα». Να καταδικάσει αυτές τις πράξεις που λερώνουν το ράσο. Για τα δεδομένα της Εκκλησίας το έκανε αστραπιαία. Όλοι, υποθέτω, φίλοι και μη, επικρότησαν την αντίδραση του Ιερωνύμου στην υπόθεση της «Κιβωτού». Παρότι ήταν καθυστερημένη ως προς τη διερεύνηση όσων συνέβαιναν επί χρόνια.
Στην περίπτωση του π. Δ. Λουπασάκη υπάρχει ένα κοινό που αγαπά την Εκκλησία και δεν πρέπει να απογοητευτεί. Γι’ αυτό, πιθανόν, ο Αρχιεπίσκοπος δεν έχει πάρει ακόμη το μαστίγιο στους Αγίους Ισιδώρους. Για να δει πόσο μπορεί να το πάει με τη μέθοδο του καρότου και να μην εκτεθεί.
Δυστυχώς, αυτές οι δύο υποθέσεις θα αποτελέσουν, όπως φαίνεται, μαύρη κηλίδα. Είναι ίσως τα πιο σοβαρά σκάνδαλα επί ημερών του. Πόσες πληγές θα αφήσουν θα φανεί. Όμως οι πιστοί κλονίζονται!
#np2022 #pdm2882
