#mazimprosta

Βασικές προϋποθέσεις

Ουδείς λογικός άνθρωπος μπορεί να αμφισβητήσει -έστω σε αυτή την εποχή των αυξημένων ανισορροπιών- ότι έπρεπε να έχει μπει προ πολλού τάξη στο καθεστώς κήρυξης απεργιακών κινητοποιήσεων. Βεβαίως, το δικαίωμα των εργαζομένων στην απεργία είναι ιερό και αναφαίρετο. Το ίδιο αυτονόητη, όμως, πρέπει να είναι και η τήρηση ορισμένων βασικών προϋποθέσεων, ώστε να διασφαλίζεται η αντιπροσωπευτικότητα, να προστατεύεται το κοινωνικό σύνολο, καθώς επίσης να διασφαλίζεται το εξίσου ιερό και αναφαίρετο δικαίωμα στην εργασία.
Στη μεταπολιτευτική Ελλάδα πολλά δικαιώματα κακοποιήθηκαν και η κατάχρησή τους οδήγησε στο άλλο άκρο. Δεν είναι καθόλου τυχαίο επομένως ότι το λεγόμενο «συνδικαλιστικό κίνημα» έχει πάψει προ πολλού να είναι αξιόπιστο και μαζικό. Με την πάροδο των ετών διαμορφώθηκε, κοντά στις άλλες, και η ελίτ των συνδικαλιστών, που -κακά τα ψέματα- μεταβλήθηκε σε μια από τις πολλές παθογένειες της χώρας μας. Ο συνδικαλιστής έγινε επάγγελμα και προθάλαμος για πολιτικά, κυβερνητικά και κοινοβουλευτικά αξιώματα, ενώ οι απεργίες εξελίχθηκαν, κατά κανόνα, σε εργαλεία κομματικών και συντεχνιακών παιγνίων.
Υπό κανονικές συνθήκες, ο εξορθολογισμός αυτής της προβληματικής και αδιέξοδης κατάστασης δεν θα χρειαζόταν καμία «έξωθεν» επιβολή. Ούτε τιμά, οριζοντίως, το πολιτικό προσωπικό της χώρας το ότι επί τουλάχιστον μια επταετία δεν έχει τολμήσει να προχωρήσει στις αναγκαίες ρυθμίσεις, που αποτελούν, χρόνο με τον χρόνο, αξίωση διαρκώς μεγαλύτερου τμήματος της ελληνικής κοινωνίας. Ιδιαίτερα στην παρούσα φάση, μάλιστα, η πραγματική οικονομία, οι επιχειρήσεις και κάθε μορφής επαγγελματική μονάδα έχουν περισσότερο από ποτέ ανάγκη να δουν ότι μπαίνει επιτέλους «φρένο» σε στρεβλώσεις ενός χρεοκοπημένου παρελθόντος (όπως είναι, π.χ., και το κλείσιμο των δρόμων), που όλοι θέλουμε να μην ξαναζήσουμε ποτέ. Είναι επίσης βέβαιο ότι μια πραγματική τομή σε ό,τι αφορά την κήρυξη και άσκηση του απεργιακού δικαιώματος θα βοηθήσει καθοριστικά και στην ανάπτυξη ενός νέου, υγιούς συνδικαλιστικού κινήματος.
Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, που ακόμη και μετά την κατάρρευση των ανατολικών καθεστώτων επιβίωσε στη χώρα μας πολιτικά και εκλογικά χάρη στις «παλαιολιθικές» συνδικαλιστικές πρακτικές, βλέπει τώρα ότι ο ζωτικός χώρος του απειλείται. Και, σπάζοντας την άτυπη συμφωνία με τον ΣΥΡΙΖΑ, τρίζει τα δόντια. Αλίμονο, όμως, αν πετύχει και αυτή τη φορά τον σκοπό του…

#np2022 #pdm2882

Μοιράστε το άρθρο

Share on facebook
Share on twitter
Share on linkedin
Μετάβαση στο περιεχόμενο