Το σημερινό γεύμα εργασίας Μακρόν-Σολτς έγινε σε «παγωμένο» κλίμα και δίχως οι δύο ηγέτες να κάνουν δηλώσεις, καθώς αμφότερες οι πλευρές αναγνωρίζουν πως οι σχέσεις μεταξύ τους έχουν γίνει εσχάτως δύσκολες, με τις επιδιώξεις και τα συμφέροντα τους να βρίσκονται σε κόντρα
Η κακή μέρα φάνηκε από το πρωί ή καλύτερα από το προηγούμενο βράδυ. Στην ανακοίνωση της γερμανικής Καγκελαρίας για το πρόγραμμα του Όλαφ Σολτς, ενόψει του γεύματος εργασίας που θα είχε σήμερα με τον Εμανουέλ Μακρόν στο Παρίσι, αναφερόταν πως οι δύο ηγέτες θα παραχωρήσουν και συνέντευξη Τύπου, μετά τη συνάντηση τους.
Λίγες ώρες αργότερα, το Ελιζέ… «άδειαζε» αναφανδόν την Καγκελαρία δηλώνοντας «ξερά» πως δεν θα γίνει συνέντευξη Τύπου.
Το γεγονός ήταν από μόνη του είδηση, πολύ πριν ο Καγκελάριος φτάσει στο Παρίσι. Στον κόσμο της πολιτικής, το να αποφεύγεις μια κοινή συνέντευξη Τύπου είναι συνηθισμένη τακτική για να δείξεις το αρνητικό κλίμα ανάμεσα σε δύο ηγέτες. Το έκανε και ο ίδιος ο Σολτς στον Βίκτορ Όρμπαν, όταν ο Ούγγρος πρωθυπουργός τον επισκέφθηκε στο Βερολίνο.
Παγωμένα χαμόγελα
Παρά το γεγονός ότι η γερμανική πλευρά προσπάθησε να… συμμαζέψει την επικοινωνιακή ζημιά, δεν τα κατάφερε. Το Παρίσι ήταν ενοχλημένο και ο Εμανουέλ Μακρόν ήθελε να δημοσιοποιήσει τη δυσφορία του. Έτσι, συνέντευξη Τύπου δεν έγινε. Οι δύο ηγέτες πόζαραν με τυπικά χαμόγελα στον φωτογραφικό φακό και αντάλλαξαν μια καλή χειραψία, αλλά μέχρι εκεί… Δεν απάντησαν σε ερωτήσεις, ούτε πριν ούτε μετά τη συνάντηση τους και η πληροφόρηση για το περιεχόμενο της συνάντησης τους ήταν φτωχή.
«Η σημερινή απάντηση επιβεβαιώνει το γεγονός πως η φιλία αυτή παραμένει ζωντανή» περιορίστηκε να δηλώσει ο εκπρόσωπος της γαλλικής κυβέρνησης, Ολιβιέ Βεράν, δηλώνοντας μόνο πως ο γαλλογερμανικός άξονας έχει καταφέρει και άλλοτε να ξεπεράσει δυσκολίες που προκύπτουν κατά καιρούς. Όμως, δεν αρνήθηκε τις δυσκολίες αυτές και πως θα μπορούσε άλλωστε.
Το επίμαχο γεύμα εργασίας οργανώθηκε εσπευσμένα για να καταλαγιάσει κάπως τα σχόλια που πυροδότησε η είδηση της αναβολής της περίφημης διυπουργικής συνάντησης Γαλλίας-Γερμανίας που επρόκειτο να λάβει χώρα, σήμερα, 26 Οκτωβρίου, στο Φοντενεμπλό.
Η κοινή συνεδρίαση των υπουργικών συμβουλίων των δύο κρατών έχει καθιερωθεί, τα τελευταία χρόνια, ως σύμβολο του γαλλογερμανικού άξονα και της κοινής συμμαχίας τους στο τιμόνι της πολιτικής Ευρώπης. Όμως, την περασμένη εβδομάδα έγινε έξαφνα γνωστό πως η φετινή σύνοδος αναβάλλεται για τον ερχόμενο Ιανουάριο, επισήμως λόγω της έλλειψης συντονισμού στα χρονοδιαγράμματα πολλών υπουργών και ανεπισήμως λόγω των διαφωνιών που είχαν προκύψει για το περιεχόμενο του κοινού ανακοινωθέντος που θα έπρεπε να εκδοθεί.
Ενεργειακό… αγκάθι
Ποιες ακριβώς είναι οι διαφωνίες αυτές δεν αποτελεί, πάντως, και μεγάλο μυστικό. Φάνηκε άλλωστε και από τον τρόπο που οι δύο πλευρές κονταροχτυπήθηκαν, στη Σύνοδο Κορυφής των Βρυξελλών.
«Ο πόλεμος στην Ουκρανία, το ερώτημα του φυσικού αερίου και της ενεργειακής κρίσης και το θέμα της Κίνας θα πρέπει να οδηγήσει σε ένα στρατηγικό επαναπροσδιορισμό των γαλλογερμανικών σχέσεων» τόνισε χαρακτηριστικά ο Γάλλος υπουργός Οικονομικών, Μπρουνό Λεμέρ, στις Βρυξέλλες, αποδεχόμενος πως η σχέση τους έχει γίνει «δύσκολη» και απαιτεί μια «επανεκκίνηση».
Βασικό θέμα αντιπαράθεσης αποτελεί καταρχάς η διαχείριση της ενεργειακής κρίσης. Το Παρίσι και όχι μόνο είναι έντονα ενοχλημένο από την επίμονη αντίσταση του Βερολίνου στο ζήτημα του πλαφόν. Το ίδιο ισχύει και για τον τρόπο που η Γερμανία αγνόησε τους πάντες -και δεν ενημέρωσε κανέναν, ούτε τη… σύμμαχο Γαλλία- δρομολογώντας το παχυλό πακέτο στήριξης των 200 δισ. ευρώ, απλά και μόνο επειδή μπορούσε, όπως είχε σχολιάσει αλαζονικά ο Καγκελάριος, αναφερόμενος στην οικονομική ισχύ της Γερμανίας.
Άλλωστε, παρά την πρόοδο που επετεύχθη στη Σύνοδο Κορυφής, λύση ακόμη δεν φαίνεται σε όλα τα ζητήματα της πρότασης για το ενεργειακό, όπως φάνηκε και από το χθεσινό συμβούλιο των υπουργών Ενέργειας.
Από την άλλη πλευρά το Βερολίνο είναι ενοχλημένο από την αντίσταση της Γαλλίας στο project του αγωγού MidCat στην Ιβηρική, που η Γερμανία ήθελε διακαώς για να μπορεί να προμηθευτεί φυσικό αέριο και αργότερα υδρογόνο από την Ισπανία (που διαθέτει ήδη το μεγαλύτερο αριθμό τερματικών σταθμών LNG σε όλη την ΕΕ).
Τελικά Παρίσι, Μαδρίτη και Λισαβόνα συμφώνησαν, την περασμένη εβδομάδα, στη δρομολόγηση ενός υποβαθμισμένου project, του αγωγού BarMar, που θα αφορά σε έναν υποθαλάσσιο αγωγό ανάμεσα στη Βαρκελώνη και τη Μασσαλία, που θα μεταφέρει κυρίως υδρογόνο.
Η διαμάχη για τα αμυντικά
Έτερο σημαντικό πεδίο αντιπαράθεσης αφορά τον αμυντικό τομέα. Με φόντο τον πόλεμο στην Ουκρανία ξαναζωντάνεψε η συζήτηση για την ενίσχυση της κοινής ευρωπαϊκής άμυνας και τη δρομολόγηση γαλλο-γερμανικών στρατιωτικών προγραμμάτων, όπως το Future Combat Air System που οι δύο χώρες εγκαινίασαν το 2017, αλλά ουσιαστικά έχει μείνει έκτοτε στα… χαρτιά.
Οι φιλοδοξίες του Παρισιού δεν βρήκαν τελικά ευήκοα ώτα στο Βερολίνο που επέλεξε να ποντάρει στο ΝΑΤΟ και να ενταχθεί σε μια κοινή πυραυλική ασπίδα με 13 ακόμη νατοϊκές χώρες που χρησιμοποιούν αμερικανικά όπλα και εξοπλισμό. Η πλατφόρμα του European Sky Shield Initiative περιλαμβάνει κυρίως ανατολικοευρωπαϊκές χώρες, ενώ τόσο η Γαλλία όσο και η Ιταλία λείπουν από τη λίστα.
Επιπλέον, στο πλαίσιο της ιστορικής στροφής της με τη χάραξη μιας νέας εποχής στην αμυντική της πολιτική, η Γερμανία ανακοίνωσε τη δρομολόγηση ενός τεράστιου πακέτου, ύψους 100 δισ. ευρώ, για τον εκσυγχρονισμό του στρατού της. Όμως τα κονδύλια αυτά δεν θα καταλήξουν σε ευρωπαϊκές στρατιωτικές βιομηχανίες, ανάμεσα τους και οι κορυφαίες γαλλικές, αλλά σε αμερικανικές, καθώς οι Γερμανοί θα αγοράσουν αμερικανικά όπλα, όπως αεροσκάφη F35 και πυραύλους Patriot.
Για τη Γαλλία η γερμανική επιλογή αποτέλεσε διπλό χτύπημα, τόσο πολιτικό-διπλωματικό επίπεδο όσο και οικονομικό. Οι γαλλικές βιομηχανίες θα λάμβαναν σημαντική στήριξη από τυχόν γερμανικές παραγγελίες σε μια περίοδο ισχνών αγελάδων. Όμως, πιο σοβαρή ήταν η πολιτική εκτίμηση πως το Βερολίνο αλλάζει κέντρο βάρους, κάνει βήματα πίσω στο δρόμο προς την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και κυρίως σταματά να αντιμετωπίζει το Παρίσι ως το στενότερο και δη, ισότιμο σύμμαχο του.
Κύκλοι του Ελιζέ επισημαίνουν πως ο πρόεδρος Μακρόν μιλούσε με την Καγκελάριο Μέρκελ κυριολεκτικά κάθε μέρα, ακόμη και μέσω γραπτών μηνυμάτων, σε αντιδιαστολή με τις λιγοστές προσωπικές επαφές Μακρον-Σολτς. Και η διαφορά αυτή δεν είναι μόνο συμβολική, αλλά και ουσιαστική.
Οι κινεζικές business
Μέσα στο κλίμα αυτό, ως επιπλέον αγκάθι προστέθηκε εσχάτως και η ανακοίνωση της Καγκελαρίας πως ο Όλαφ Σολτς θα ταξιδέψει την ερχόμενη εβδομάδα στην Κίνα. Θα είναι δε, ο πρώτος ξένος ηγέτης που θα γίνει δεκτός από τον Σι Τζινπίνγκ, μετά το πρόσφατο συνέδριο του Εθνικού Λαϊκού Κογκρέσου και την ιστορική ανανέωση της θητείας του για μια ακόμη πενταετία.
Δεδομένου του διεθνούς γεωπολιτικού αντίκτυπου από την ενδυνάμωση του Σι, το Ελιζέ ήθελε Μακρόν και Σολτς να πραγματοποιήσουν μαζί ένα τέτοιο ταξίδι στην Κίνα αντιπροσωπεύοντας την ενωμένη Ευρώπη και ιδανικά να αφήσουν να μεσολαβήσει ένα μεγαλύτερο χρονικό διάστημα από το τέλος του αμφιλεγόμενου για τη Δύση συνεδρίου.
Τελικά ο Σολτς και σε αυτό τον αγνόησε, οργανώνοντας το ταξίδι του συνοδεία μιας… στρατιάς από Γερμανούς επιχειρηματίες, εστιάζοντας στα εθνικά του συμφέροντα και στις business με το Πεκίνο.
#np2022 #pdm2882
