Ο θάνατος ενός συμβόλου

Ο Μανώλης Γλέζος έφυγε από τη ζωή αλλά όχι από τη συνείδηση των Ελλήνων, που θυμούνται την αντιστασιακή δράση του και τον αγώνα του εναντίον του Γερμανού κατακτητή. Ο Γλέζος δεν αντιστάθηκε απλώς εναντίον του ναζισμού, αλλά κυρίως εναντίον του Γερμανού, του ξένου εχθρού που κατέλαβε την πατρίδα μας, θανάτωνε Ελληνες, λεηλατούσε τον πλούτο της πατρίδας και μας είχε στερήσει το οξυγόνο της ελευθερίας. Και… δημοκράτες να ήταν οι Γερμανοί, σε περίπτωση εισβολής και κατοχής της χώρας μας πάλι θα έβρισκαν απέναντί τους κάθε Ελληνα που σέβεται και τιμά το χώμα που πατά και την καταγωγή του.
Η εναντίωση του σεβαστού εκδημήσαντος απέναντι στη γερμανική επεκτατικότητα, αυθαιρεσία και ληστρικό πνεύμα δεν περιορίστηκε μόνο στα μαύρα χρόνια της Κατοχής, αλλά έφτασε μέχρι τις ημέρες μας. Ο Μανώλης Γλέζος ποτέ δεν εγκατέλειψε τον αγώνα της διεκδίκησης των γερμανικών επανορθώσεων και πολέμησε μέχρι την τελευταία ημέρα της ζωής του κόντρα στις δυνάμεις που επέβαλαν το μνημονιακό σκοτάδι στην Ελλάδα.
Ο Γλέζος υποστήριζε την Αριστερά, αλλά δεν είχε παρωπίδες. Ηταν από τους ελάχιστους της συγκεκριμένης παράταξης που είχαν τη γενναιότητα και την παρρησία να παραδεχτούν σφάλματα που έγιναν στη δική τους «όχθη». Οταν το κόμμα του, ο ΣΥΡΙΖΑ, εντάχθηκε με εξουσιαστικό πάθος και φανατισμό στις μνημονιακές δυνάμεις, ο Μανώλης Γλέζος αποδοκίμασε και το κόμμα και την ηγεσία του, δίχως μισόλογα και αστερίσκους.
Επίσης, ο ήρωας της Αντίστασης διέφερε και σε κάτι άλλο από τους περισσότερους εκ των συντρόφων του. Ηταν χριστιανός. Ηθελε να ταφεί χριστιανικά. Πίστευε στον Θεό. Σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Ορθόδοξη Αλήθεια» είχε παραδεχτεί με καμάρι ότι πήγαινε στο κατηχητικό.
Ο Μανώλης Γλέζος επίσης διέφερε και στο γεγονός πως ο λόγος του δεν ήταν διχαστικός. Εζησε σε εποχές αιματοχυσίας, αλλά, ευτυχώς για όλους, έβαλε στην άκρη τις όποιες παρωπίδες και αντίκριζε τον κόσμο και τον τόπο ως Ελληνας, που είχε πρώτη στην καρδιά του την Ελλάδα. Κι η Ελλάδα θα τον θυμάται με αγάπη…

#np2023 #pdm2882