Τα Θεία Πάθη αγγίζουν τόσο πολύ τις καρδιές και τις συνειδήσεις όλων μας επειδή τα γνωρίζουμε, τα καταλαβαίνουμε, τα συμμεριζόμαστε. Είναι απολύτως ανθρώπινα. O πόνος για το αγαπημένο πρόσωπο που υποφέρει, o σπαραγμός για την απώλεια, η θλίψη, το πένθος είναι εμπειρίες που βιώνει το είδος μας από την εμφάνισή του σ’ αυτόν τον κόσμο.

Δεν υπάρχει μητέρα στον πλανήτη, όποιες θρησκευτικές αντιλήψεις κι αν έχει, που να μη συγκλονίζεται όταν βλέπει την Παναγία να κοιτάζει απελπισμένη και ανήμπορη τον Υιό του Θεού να βασανίζεται μέχρι θανάτου πάνω στον Σταυρό του Μαρτυρίου.

Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μη συγκινείται όταν διαβάζει, ακούει ή παρακολουθεί σε κάποια δραματοποιημένη απόδοση τον Κύριο να φωνάζει στον Πατέρα του: «Θεέ μου, Θεέ μου, ίνα τι με εγκατέλειπες;»

Το μαρτύριο του Χριστού πάνω στον Σταυρό, η απελπισία και ο θρήνος των προσώπων που τον αγάπησαν είναι η συγκλονιστικότερη ιστορία του κόσμου. Μέσα από τα δάκρυά της και το αίμα που έχυσε ο Κύριος ναυπηγήθηκε η αβύθιστη ναυς της Εκκλησίας μας.

Ο πόνος των ανθρώπων δεν αλλάζει με την πάροδο των χρόνων. Ετσι όπως θλίβονταν όλοι πριν από δύο χιλιετίες για τους δικούς τους και τους αγαπημένους τους, έτσι πονούν και στενοχωριούνται και σήμερα. Κι έτσι όπως χλεύαζε η εξουσία τον Χριστό και τους οικείους του, έτσι χλευάζει και σήμερα τους δυσπραγούντες.

Το βλέπουμε ξεκάθαρα στο έγκλημα των Τεμπών: Η κυβέρνηση, αντί να απολογηθεί για τις πράξεις και τις παραλείψεις της και να βοηθήσει τους συγγενείς των θυμάτων να οδηγήσουν στη Δικαιοσύνη τους υπαιτίους για όσα συνέβησαν την 28η Φεβρουαρίου 2023, τους χλευάζει, τους υβρίζει μέσω… τρίτων και τους θέτει εμπόδια στις προσπάθειές τους να βρουν την αλήθεια. Το αυτό πράττει και η άμεσα εξαρτώμενη από την κυβέρνηση δικαστική εξουσία.

Ο,τι συνέβαινε πριν από δύο περίπου χιλιετίες, υπό άλλες συνθήκες και με διαφορετικούς πρωταγωνιστές, συμβαίνει και τώρα. Ο ανθρώπινος πόνος είναι απαράλλαχτος. Το ίδιο και η εξουσία που αδικεί…

#np2025 #PDM2882