Μόδα είναι θα περάσει…

Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει της μόδας μια φράση η οποία διατυπώνει με στρεβλό και ύπουλο τρόπο κάτι θετικό! Η φράση είναι «για μια κοινωνία χωρίς διακρίσεις».
Υποδηλώνει το διαχρονικό αίτημα της δημιουργίας μιας κοινωνίας όπου δεν θα γίνονται αρνητικές και άδικες διακρίσεις με βάση το χρώμα του δέρματος, τη θρησκεία, τις γενικότερες προτιμήσεις των ανθρώπων.
Ωστόσο, η φράση είναι εσφαλμένα διατυπωμένη (σκόπιμα ή αθέλητα είναι ένα άλλο ζήτημα). Τα πρόσωπα και οι συλλογικότητες πρέπει να διακρίνουν. Δεν πρέπει να μεροληπτούν και να αδικούν. Αν η κοινωνία μας πάψει να διακρίνει, δεν θα μπορεί ούτε να σκέπτεται ούτε να κρίνει ούτε να αποφασίζει και εν τέλει να ακμάζει και να επιβιώνει.
Κάθε υγιώς σκεπτόμενο πρόσωπο και ομάδα ανθρώπων πρέπει να ξεχωρίζει, να διακρίνει το σωστό από το λάθος, το ωφέλιμο από το επιβλαβές, το υγιές από το άρρωστο. Ετσι και το κράτος οφείλει να ξεχωρίζει τους επενδυτές από τα αρπακτικά και τα νόμιμα επενδυτικά κεφάλαια από τα ύποπτης προέλευσης.
Δυστυχώς, στην πατρίδα μας η ακρισία στα ΜΜΕ, στην πολιτική σκηνή αλλά και στον λεγόμενο πνευματικό κόσμο αποτελεί θεσμό και άγραφο νόμο, ενώ η λογική, που πρέπει να είναι ο οδηγός όλων, έχει πέσει σε αχρησία.
Μόλις εμφανίζεται στον ορίζοντα οποιοσδήποτε αναφέρει ότι έχει χρήματα και σχέδια ανάπτυξης για μια περιοχή, βαφτίζεται άρον άρον «επενδυτής» και οι καλοθελητές τού φιλοτεχνούν όλως κολακευτικά πορτρέτα (συνήθως με το αζημίωτο).
Δεν είναι λίγες οι φορές που είδαμε να επαναλαμβάνεται αυτό το σκηνικό…

#np2023 #PDM2882