Ο Μπένι Γκαντζ έκανε μια κίνηση υψηλού ρίσκου. Ο υπουργός Πολέμου του Ισραήλ απείλησε ότι θα παραιτηθεί από την κυβέρνηση αν ο πρωθυπουργός δεν απαντήσει άμεσα ποια είναι τα σχέδιά του για την έκβαση της κατάστασης. Αν κι έχει καταφέρει να εμφανίζεται, και δημοσκοπικά, σαν ο άνθρωπος που μπορεί να διαδεχτεί τον Νετανιάχου, τούτη τη φορά «έσπασε» τη γραμμή που τηρεί για χρόνια, αυτήν της επιμελώς ψύχραιμης στάσης.
Με αυτή του την ενέργεια ο Γκαντζ έφτασε τώρα να γίνει το βασικό πρόσωπο αναφοράς στην πολωμένη κοινωνία του Ισραήλ. Ο Νετανιάχου αρνήθηκε το τελεσίγραφο των τριών εβδομάδων του πολιτικού αντιπάλου του αλλά και συμμάχου του στην κυβέρνηση.
Οταν το Σάββατο ο Γκαντζ προέβη αιφνιδιαστικά σ’ αυτήν την ανακοίνωση, εξέφρασε ασφαλώς την αγωνία για τη μεταπολεμική εξέλιξη σε Γάζα και Ισραήλ, αλλά, παράλληλα, βγήκε μπροστά ως η μόνη μετριοπαθής επιλογή που θα μπορούσε να ενισχύσει τη νομιμότητα και το κύρος της χώρας του στο εξωτερικό. Οι σύμμαχοι του Ισραήλ, ειδικά η Αμερική, που θεωρεί ότι ο Νετανιάχου παραέγινε ανεξέλεγκτος, παρακολουθούν με ενδιαφέρον.
«Αν επιλέξεις τον δρόμο των ζηλωτών, που σέρνουν τη χώρα στην άβυσσο, θα αναγκαστούμε να εγκαταλείψουμε την κυβέρνηση. Πρέπει να διαλέξεις μεταξύ σιωνισμού και κυνισμού, μεταξύ της ενότητας και των φατριών, μεταξύ ευθύνης και ανομίας, μεταξύ νίκης και καταστροφής» είπε σε τηλεοπτική συνέντευξη Τύπου ο Γκαντζ και συμπλήρωσε: «Θα στραφούμε στον λαό και θα φτιάξουμε μια κυβέρνηση που θα κερδίσει την εμπιστοσύνη του».
Και δήλωσε ότι θα δώσει περίπου τρεις εβδομάδες διορία στον Νετανιάχου, μέχρι τις 8 Ιουνίου, για να καταλήξει σε συμφωνία στο πολεμικό υπουργικό συμβούλιο του Ισραήλ κυρίως για:
1. Την επιστροφή των ομήρων και των εκτοπισμένων Ισραηλινών.
2. Την αντιμετώπιση της μελλοντικής διακυβέρνησης της Γάζας.
3. Την προώθηση της ομαλοποίησης των σχέσεων με τη Σαουδική Αραβία.
Ο Νετανιάχου απέρριψε το… αίτημα του Γκαντζ και του απάντησε ότι μ’ αυτά που λέει ζητά ουσιαστικά «την ήττα του Ισραήλ», επιτρέποντας στη Χαμάς να παραμείνει στην εξουσία, καυτηριάζοντας ότι «επιλέγει να θέσει τελεσίγραφα προς εμένα, παρά προς τη Χαμάς».
Ο Γκαντζ φρόντισε να κάνει την ανακοίνωσή του τη στιγμή που εντός του Ισραήλ αυξάνεται η απογοήτευση για την αποτυχία Νετανιάχου να εξολοθρεύσει τη Χαμάς ή να απελευθερώσει τους εναπομείναντες ομήρους.
Αν αποχωρήσει το κεντροαριστερό κόμμα Εθνικής Ενότητας, στο οποίο ηγείται ο Γκαντζ, αυτό από μόνο του δεν θα ανατρέψει την κυβέρνηση Νετανιάχου, η οποία θα εξακολουθήσει να έχει την πλειοψηφία με 64 έδρες στο Κοινοβούλιο των 120 μελών. Ο Νετανιάχου ανησυχεί περισσότερο να διατηρήσει ικανοποιημένη την ακροδεξιά πλευρά του, στην οποία έτσι κι αλλιώς δεν ανήκει ο κεντροαριστερός Γκαντζ. Μόνο αν ο Νετανιάχου απολέσει τη σκληροπυρηνική πτέρυγα δεξιά του, η κυβέρνησή του πέφτει.
Ομως, ο Γκαντζ τάραξε τα νερά τη στιγμή που η κυβερνητική συμμαχία στο Ισραήλ είναι πιο διχασμένη από ποτέ σχετικά με το πώς θα προχωρήσει. Από τη μια απορρίπτει το αίτημα της Χαμάς για μόνιμη εκεχειρία. Και οι πιο ακραίοι υπουργοί θέλουν να εξαφανίσουν τη Γάζα και να χτίσουν εκεί νέους ισραηλινούς οικισμούς.
Από την άλλη, ο Γκαντζ δήλωσε ότι μέχρι να βρεθεί μια μόνιμη λύση «η Γάζα θα πρέπει να διοικείται προσωρινά από μια διεθνή δύναμη συνασπισμού. Από μια αμερικανική – ευρωπαϊκή – αραβική – παλαιστινιακή διοίκηση, με την επίβλεψη των ισραηλινών δυνάμεων ασφαλείας».
Ευθυγραμμίστηκε, δηλαδή, με τον υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, Μπλίνκεν, που δήλωσε την προηγούμενη εβδομάδα ότι το Ισραήλ πρέπει να προωθήσει ένα «σαφές, συγκεκριμένο σχέδιο» για τη μεταπολεμική διακυβέρνηση στη Γάζα.
Αλλά ενώ η αμερικανική κυβέρνηση λέει ότι υποστηρίζει τη δημιουργία ενός παλαιστινιακού κράτους, ο Γκαντζ σ’ αυτό το θέμα αντιγράφει τον Νετανιάχου: «Δεν θα επιτρέψουμε σε κανένα κόμμα, είτε φίλο είτε εχθρό, να μας επιβάλει ένα παλαιστινιακό κράτος» δήλωσε το Σάββατο.
Ο Γκαντζ πολύ απλά θέλει να καθίσει στην καρέκλα του Νετανιάχου. Εμφανίζεται μεν σαν ο μόνος διαλλακτικός και συνεννοήσιμος που μπορεί να αποτρέψει τις ριζοσπαστικές εκπλήξεις της τωρινής κυβέρνησης, αλλά κι αυτός εναντιώνεται στην ύπαρξη της Παλαιστίνης.
Αν και δέχτηκε πόλεμο το 2019 από τον Νετανιάχου, το 2020 ο Γκαντζ είδε κι απόειδε στην αντιπολίτευση και τελικά μπήκε στην «κυβέρνηση εθνικής ενότητας».
Μόνο όταν ο Νετανιάχου προώθησε τους αντιδημοκρατικούς νόμους που αφαιρούσαν την ανεξαρτησία του Ανωτάτου Δικαστηρίου ο Γκαντζ άρχισε να «τσιμπάει» στις δημοσκοπήσεις. Διαμαρτυρίες ξέσπασαν στους δρόμους και πολλοί Ισραηλινοί, ειδικά οι κεντροαριστεροί ψηφοφόροι, στράφηκαν στον Γκαντζ σαν τον πολιτικό που μπορεί να ενώσει τη χώρα.
Από τις 7 Οκτωβρίου, την ημέρα της φρικαλέας τρομοκρατικής επίθεσης της Χαμάς, ο Γκαντζ αρνιόταν να δίνει συνεντεύξεις και περιοριζόταν σε λακωνικές δημόσιες δηλώσεις. Ετσι κατάφερε στο μεν εσωτερικό να εμφανίζεται συμπαθής, χωρίς γωνίες στον λόγο του, για να κρατήσει «ζεστούς» τους ψηφοφόρους. Στο δε εξωτερικό άρχισε να λειτουργεί ως αντίβαρο στον Νετανιάχου, εμφανιζόμενος πιο διπλωματικός στις συνομιλίες του με τους ξένους αξιωματούχους.
Ο Γκαντζ δεν διαθέτει την πολιτική δύναμη να βάλει άμεσα βέτο στη συνέχιση της πορείας του Νετανιάχου. Τοποθετεί, όμως, καίρια στο κάδρο τον εαυτό του σαν τη λύση της επόμενης μέρας.
Το βιογραφικό του
Γεννήθηκε το 1959 στο Κφαρ Αχίμ του Ισραήλ. Η μητέρα του, ουγγρικής καταγωγής, είχε επιζήσει από το στρατόπεδο συγκέντρωσης Μπέργκεν Μπέλσεν. Αποφοίτησε από το Κολέγιο Διοίκησης των Ενόπλων Δυνάμεων του Ισραήλ και από το Κολέγιο Εθνικής Ασφάλειας. Στη διάρκεια της στρατιωτικής του σταδιοδρομίας υπηρέτησε ως διοικητής σε διάφορες μεραρχίες και ως στρατιωτικός ακόλουθος του Ισραήλ στις ΗΠΑ μεταξύ 2005-2009. Το 2011 έγινε αρχηγός Επιτελείου των Ενόπλων Δυνάμεων.
Το 2019 κατέβηκε στις εκλογές ως υποψήφιος της Κεντροαριστεράς, ενώ το 2020 μπήκε στην κυβέρνηση εθνικής ενότητας του Νετανιάχου. Διετέλεσε υπουργός Αμυνας το 2020-2022 και αναπληρωτής πρωθυπουργός το 2021-2022. Στις 11 Οκτωβρίου 2023 έγινε το ένα από τα τρία μέλη του ισραηλινού πολεμικού υπουργικού συμβουλίου.
#np2024 #PDM2882
