Είναι πραγματικά αποκαρδιωτικό και τραγικό να παρακολουθεί κανείς αυτό που συμβαίνει στη χώρα τις τελευταίες εβδομάδες, ξεκινώντας από τις πυρκαγιές και φθάνοντας στην ανείπωτη καταστροφή από τις πλημμύρες των τελευταίων ημερών. Δεν αποτελεί έκπληξη ότι η τραγωδία που βιώνει η χώρα αποτελεί το θέμα συζήτησης σε καθημερινή πλέον βάση. Σε μια τέτοια συζήτηση ένας εξαιρετικός φίλος, Ναύαρχος ε.α., που μόλις πριν λίγους μήνες αφυπηρέτησε από την ενεργό υπηρεσία, έχοντας βρεθεί σε ανώτατες θέσεις του Πολεμικού μας Ναυτικού, σχολιάζοντας το απίστευτο χάλι που βρίσκεται η χώρα, σημείωσε ότι αυτό που χρειάζεται δεν είναι απλά επιτελικό κράτος, αλλά επιτέλους να γίνουμε κράτος. Με αφορμή αυτή την εξαιρετικά εύστοχη διατύπωση καλό είναι όλοι μας να κοιτάξουμε επιτέλους στον καθρέπτη και να αναλάβουμε τις ευθύνες που μας αναλογούν, για το κατάντημα αυτού του ευλογημένου από το Θεό παράδεισου που λέγεται Ελλάδα. Ενός παράδεισου που η κουλτούρα του ως αδελφέ και η ανικανότητα σε συνδυασμό με την αποποίηση ευθυνών, έχει μετατρέψει σε μια κόλαση με αβέβαιο μέλλον.
Ας ξεκινήσουμε από την κουραστική και προκλητική πλέον καραμέλα της κλιματικής αλλαγής που φταίει για όλα. Για να μην υπάρξει παρεξήγηση πρόκειται για ένα σοβαρό θέμα με το οποίο πρέπει να υπάρξει σοβαρή ενασχόληση. Αλλά αυτό το καθημερινό πλέον παραμύθι να αποδίδουμε την ανικανότητα διαμόρφωσης σχεδίου πρόληψης και αντιμετώπισης κρίσεων και εθνικής στρατηγικής ανασυγκρότησης της χώρας, σε συνδυασμό με το τρελό φαγοπότι της πράσινης ανάπτυξης, όχι μόνο έχει κουράσει, αλλά έχει αρχίσει να είναι ποινικά κολάσιμο. Πολλοί ξεχνούν επιμελώς ή, που είναι και το πιθανότερο, είναι ανιστόρητοι, για να θυμηθούν το 1955 και το 1994. Ας ανατρέξουν λοιπόν, στο διαδίκτυο που το χρησιμοποιούν για ευκαιρίες φωτογραφιών και βαθυστόχαστων αναρτήσεων να δουν τη σχετική αρθρογραφία και τις φωτογραφίες της εποχής, όπως και τα πρωτοσέλιδα εφημερίδων πολλές δεκαετίες πριν για τα 45αρια στις θερμοκρασίες σε διάφορες περιοχές της χώρας.
Ας πάμε στην τραγωδία της πλήρους αποβιομηχάνισης της χώρας και της ολοκληρωτικής εξαφάνισης της πρωτογενούς παραγωγής, σε προϊόντα απαραίτητα για τη διαβίωση της κοινωνίας. Ειδικά μετά την ολοκληρωτική καταστροφή στον Θεσσαλικό Κάμπο, το συγκεκριμένο θέμα αναδεικνύεται σε κρίση εθνικής ασφάλειας.
Ας συνεχίσουμε με τη διάλυση των υποδομών της χώρας. Όταν πριν περισσότερα από δυο χρόνια εδώ στο thepresident.gr είχα γράψει σχετικό άρθρο για το κρίσιμο πρόβλημα των υποδομών, ακόμη και φίλοι μου έλεγαν τι είχα πάθει στα καλά καθούμενα. Σήμερα, μετά από εβδομάδες κόλασης, διάλυσης και καταστροφής, με την περίοδο του χειμώνα να μην έχει καν αρχίσει, τι έχουν να που όλοι αυτοί που ζουν το μύθο τους για το γεγονός ότι το σύστημα άρδευσης και ηλεκτροδότησης της χώρας είναι σε κακό χάλι. Για το γεγονός ότι το οδικό δίκτυο, το σιδηροδρομικό δίκτυο, οι γέφυρες και τα φράγματα της χώρας, είναι ανά πάσα στιγμή υπό κατάρρευση. Διότι πραγματικά εάν αυτή είναι η πραγματικότητα της φανφάρας Greece 2.0, τότε είμαστε άξιοι της μοίρας μας.
Ας περάσουμε στις Ένοπλες Δυνάμεις, στις οποίες όταν η ανικανότητα κτυπάει ταβάνι, προστρέχουν οι ιθύνοντες για να βγάλουν το φίδι από την τρύπα. Στη σωστή κατεύθυνση και απαραίτητη η αγορά των Rafale και των F-35. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα πρέπει Διοικητές μονάδων να έχουν φτάσει στο σημείο να πληρώνουν από την τσέπη τους για ανταλλακτικά, τα περισσότερα ελικόπτερα, απαραίτητα σε κρίσεις όπως αυτή που βιώνει η χώρα, να είναι καθηλωμένα, στο Πολεμικό Ναυτικό οι παραιτήσεις και οι αποχωρήσεις αξιωματικών να έχουν κτυπήσει κόκκινο, τα πεπαλαιωμένα πλοία να κινούνται με τα χαμηλότερα επίπεδα προσωπικού, και ότι θα πρέπει να ακούμε συνεχώς εξαγγελίες για προμήθεια πυροσβεστικών αεροσκαφών Canadair όταν θα ανοίξει η γραμμή παραγωγής, των οποίων το κόστος θα ανέλθει στα 80 εκ. έκαστο, ενώ έχει ολοκληρωθεί ο διαγωνισμός για την προμήθεια των 36 Air Tractor, των 5 εκ. έκαστο, και θα έπρεπε ήδη να έχουν ενταχθεί στο δυναμικό της χώρας, πολύ πριν τις καταστροφικές πυρκαγιές. Κατά τα άλλα στις αρχές Ιουλίου, σύμφωνα με τις δηλώσεις είμαστε έτοιμοι για την περίοδο των πυρκαγιών. Φαντάσου να μην είμαστε. Και έχουμε και τον Ερντογάν να διαφημίζει την αποστολή Air Tractor, για βοήθεια προς την Ελλάδα στην καταστροφή από την πύρινη λαίλαπα στη Ρόδο.
Αλλά, δεν χρειάζεται γκρίνια και ανησυχία. Ο πρώτος Οίκος αξιολόγησης έδωσε στην Ελλάδα την επενδυτική βαθμίδα. Προφανώς για επενδύσεις πάνω στις στάχτες. Καλή η επενδυτική βαθμίδα, αλλά δεν τρώγεται. Ούτε θα φέρει ανακούφιση στα ράφια του σούπερ μάρκετ, την αντλία βενζίνης, στους λογαριασμούς του ηλεκτρικού, του φυσικού αερίου και του πετρελαίου θέρμανσης. Στα χαρτιά όλα μπορεί να παρουσιάζονται ρόδινα, αλλά στον πραγματικό κόσμο τα δεδομένα είναι δυσοίωνα και πολύ σκληρά. Εδώ τρίζει η Κίνα και δίνει μάχη η Αμερική και εμείς το χαβά μας. Επενδυτική βαθμίδα, ψηφιακή διακυβέρνηση με δίπλωμα και ταυτότητα στο κινητό, τεχνητή νοημοσύνη στην ανύπαρκτη παιδεία και εκπαίδευση και πράσινη, χωρίς πράσινο, ανάπτυξη.
Και για να μην ξεχνιόμαστε όλο αυτό το σκηνικό εξαθλίωσης με μέσα μαζικής ενημέρωσης που μόνο ενημέρωση, ανάλυση και εποικοδομητική κριτική δεν κάνουν. Απλά αναμασάνε δηλώσεις, δείχνουν πλάνα, κακοποιούν την Ελληνική Γλώσσα, και πάνω από όλα πετούν την μπάλα στην εξέδρα. Δυστυχώς, έχουμε εγκληματικά απεμπολήσει την αποστολή μας.
Σε ένα μήνα όλοι μας θα προσέλθουμε στην κάλπη για να εκλέξουμε δημοτικά συμβούλια, δημάρχους και περιφερειάρχες. Είναι βέβαιο ότι για μια ακόμη φορά θα πετάξουμε στο καλάθι των αχρήστων την ευκαιρία που μας παρέχει η Δημοκρατία, να απαιτήσουμε, έστω μετά από αυτό το χάλι που κυρίως με δική μας ευθύνη βιώνουμε, τη δημιουργία όχι επιτελικού κράτους, από αυτό απέχουμε έτη φωτός, αλλά απλά κράτους, διότι και από αυτό μας χωρίζει άβυσσος.
#np2023 #pdm2882
