Οι ΣΥΝΕΧΕΙΣ αναφορές, από τα μέσα ενημερώσεως στην θρυλουμένη «χερσαία επέμβαση» του Ισραηλινού Στρατού στην Γάζα, δεικνύει απλώς ότι το όλο ζήτημα των εξελίξεων στην περιοχή αντιμετωπίζεται επιφανειακά και επιπόλαια. Βλέπουν το δένδρο και χάνουν το δάσος. Η χερσαία στρατιωτική επιχείρησις (στην οποία θα αναφερθούμε παρακάτω) είναι το δένδρο, ενώ το δάσος είναι η επομένη ημέρα. Πως θα έχει δηλαδή διαμορφωθεί ο γεωπολιτικός χάρτης της Μέσης Ανατολής, όταν η φάσις αυτή τελειώσει και η ειρήνη (εύθραυστη ή μη) αποκατασταθεί. Από διπλωματικές πρωτοβουλίες οι λαοί και οι κυβερνήσεις της περιοχής έχουν χορτάσει. Ρεαλιστικές προτάσεις που θα οδηγήσουν σε μια διαρκή ομαλότητα δεν υπάρχουν.
Ο ΟΗΕ κλαυθμιρίζει για την «ανθρωπιστική κρίση», αλλά καλόν είναι το ότι περιορίζεται σε προσπάθειες αποστολής βοηθείας. Οποτεδήποτε προσεπάθησε να κάνει κάτι περισσότερο, μια μεσολαβητική ή άλλη προσπάθεια (και όχι μόνον στην Μέση Ανατολή), απέτυχε παταγωδώς. Μάλλον έκανε τα πράγματα χειρότερα από ὅ,τι ήταν. Ας μην ανακατεύεται λοιπόν. Η Ευρωπαϊκή Ένωσις είναι για μιαν ακόμη φορά απούσα. Αλλά και η μετάβασις του Προέδρου Τζό Μπάιντεν στην περιοχή δεν είναι βέβαιον ότι συνέβαλε στο να γίνουν τα πράγματα καλύτερα. Μπορεί να τα έκανε και χειρότερα. Το βέβαιον είναι ότι το διάγγελμά του, διά του οποίου εξομοίωσε την Χαμάς με τον Βλαντιμήρ Πούτιν, αποτελεί μνημείο πολιτικής αφελείας. Εκτός εάν απευθύνεται αποκλειστικώς στο Κογκρέσσο από το οποίο ζητούνται χρηματοδοτήσεις (τις οποίες ο Μπάιντεν χαρακτηρίζει «έξυπνη επένδυση».)
Το κείμενο είναι γραμμένο για το επίπεδο κατανοήσεως των Αμερικανών νομοθετών, το οποίο θα δεχθούμε ότι ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, ή ο συγγράψας το διάγγελμα, γνωρίζει κατά τι καλύτερα από εμάς. Όσο για τον Ρίσι Σούνακ επιβεβαίωσε τον προσανατολισμό της χώρας του να είναι η συμπληρωματική δύναμις των αμερικανικών ενεργειών. Άλλως τε η Βρεταννία είναι η μόνη μετά τις ΗΠΑ που αποστέλλει πολεμικά πλοία στην περιοχή.
Φυσικά τα πλοία των ΗΠΑ και της Βρεταννίας συνιστούν μιαν ενέργεια προβολής ισχύος που μάλλον δεν θα βοηθήσει στην αποκλιμάκωση της καταστάσεως. Απλώς είναι εκεί «διά παν ενδεχόμενον» και προκειμένου να παρέμβουν αν τα πράγματα ξεφύγουν και οι συγκρούσεις γενικευθούν. Μάλλον όμως ούτε το Σταίητ Ντηπάρτμεντ ούτε το Ουάιτχωλλ έχουν μιαν αξιόπιστη εκτίμηση της καταστάσεως. Και τούτο δημιουργεί ευρύτερες ανησυχίες.
Ανησυχίες δημιουργούν και οι εξελίξεις στο πεδίο, όπου τηρείται στάσις αναμονής. Η θύελλα όμως είναι επί θύραις. Δεν θα είναι βεβαίως όπως την φαντάζονται οι περισσότεροι, ούτε και η επιχείρησις την οποία θα αναλάβει το Ισραήλ θα είναι μια τυπική προέλασις Στρατού και αρμάτων μάχης. Απλώς το ισραηλινό επιτελείο δημιουργεί αυτήν την εικόνα προετοιμάζοντας για μιαν άλλης λογικής στρατιωτική επιχείρηση. Μιαν επιχείρηση που δεν θα είναι εύκολη. Οι Ισραηλινοί γνωρίζουν ότι δεν υπάρχουν αναίμακτες στρατιωτικές επιχειρήσεις. Είναι λοιπόν προετοιμασμένοι, για αίμα, δάκρυα και θυσίες. Αναίμακτες επιχειρήσεις υπάρχουν μόνον στην τεταραγμένη φαντασία κάποιων απολέμων που νομίζουν ότι οι νίκες κερδίζονται με «χειρουργικά» πλήγματα και «ειδικό πόλεμο» μόνον… Τέτοιου είδους επιχειρήσεις το Ισραήλ διεξάγει ήδη στην Γάζα. Αποτελούν όμως την προετοιμασία μιας μεγάλης κλίμακος ενεργείας. Όσο δύσκολη και αν αποδειχθεί μια τέτοια επιχείρησις, για το Ισραήλ είναι μονόδρομος να προχωρήσει. Και τούτο διότι δεν μπορεί να αφήσει την Χαμάς «ατιμώρητη». Η εξάλειψις της ηγεσίας και των στρατιωτικών δυνατοτήτων της οργανώσεως είναι πλέον εκ των ων ουκ άνευ για την κυβέρνηση του Τελ Αβίβ. Όμως και σε ένα στρατηγικό επίπεδο πρέπει να αποκατασταθούν το κύρος και η αξιοπιστία των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας. Διαφορετικά δεν θα μπορεί να επιβιώσει στην περιοχή. Ταυτοχρόνως όμως πρέπει να αποκατασταθεί και το αίσθημα ασφαλείας των Ισραηλινών πολιτών, το οποίο –κακά τα ψέματα– σήμερα έχει καταρρεύσει.
Το πότε και πως θα γίνει αυτή η επιχείρησις θα το αποφασίσει το επιτελείο των δυνάμεων του Ισραήλ, αφού έχει στην διάθεσή του όλα τα δεδομένα. Αυτό που γνωρίζουν είναι ότι η Χαμάς είναι προετοιμασμένη για μια εισβολή και βεβαίως δεν είναι διατεθειμένοι να επαναλάβουν τα λάθη της επιχειρήσεως κατά της Χεζμπολλά στον Λίβανο το 2006.
Το ερώτημα, για την κυβέρνηση Νετανυάχου, είναι τι θα κάνει μετά. Οι στρατιωτικές επιχειρήσεις, για να θεωρηθούν πλήρως επιτυχημένες, θα πρέπει να οδηγήσουν σε πολιτικές διευθετήσεις. Είναι προετοιμασμένοι για κάτι τέτοιο οι παίκτες της περιοχής; Ενίοτε οι πολιτικές αποφάσεις απαιτούν μεγαλύτερη βεβαιότητα από αυτήν που προϋποθέτουν οι στρατιωτικές επιχειρήσεις. Γενναιότητα σαν αυτήν που επέδειξαν ο Γιτζάκ Ραμπίν και ο Γιάσσερ Αραφάτ, όταν συναντήθηκαν στο Όσλο και συμφώνησαν να σταματήσουν τον αλληλοσκοτωμό διαμορφώνοντας τα αυτόνομα Παλαιστινιακά εδάφη. Εκείνο το πνεύμα δεικνύει και την οδό επιλύσεως του σημερινού αδιεξόδου.
Και κάτι τελευταίο για την Χαμάς. Κάποιοι λέγουν ότι είναι «δημοκρατικά εκλεγμένη». Δεν είναι ακριβώς έτσι. Εξελέγη το 2006 και έκτοτε νέμεται απολυταρχικά την εξουσία, εξοντώνοντας τους αντιπάλους της, κατά τα πρότυπα των κομμουνιστικών καθεστώτων της ψυχροπολεμικής περιόδου.
#np2023 #PDM2882
