Έχω αναφέρει σε προηγούμενο άρθρο πως η Νέα Δημοκρατία επέλεξε να έχει στρατηγική δεύτερης κάλπης, στρατηγική αυτοδυναμίας.
Αυτό την έχει οδηγήσει σε κάποιες κινήσεις που ναι μεν θα τη βοηθήσουν στη δεύτερη κάλπη, εάν περάσει τον σκόπελο της πρώτης, αλλά κάνουν πιο δύσκολο το να περάσει αυτόν τον σκόπελο. Είναι σαφώς δεδομένο πως η ΝΔ θα είναι πρώτο κόμμα στις εκλογές και είναι αρκετά πιθανό η διαφορά από το δεύτερο κόμμα να είναι άνω του 3%. Αυτό θα ήταν πολύ θετικό σε μια κάλπη με το εκλογικό σύστημα της ενισχυμένης αναλογικής. Σε κάλπη απλής αναλογικής όμως δεν σημαίνει απολύτως τίποτα. Διότι αυτό που έχει σημασία είναι το ποιος συνδυασμός κομμάτων θα καταφέρει να φτάσει σε ποσοστά που μπορούν να αθροίζουν 151 βουλευτές. Στο Λουξεμβούργο για παράδειγμα πρώτο κόμμα έρχεται το συντηρητικό (και με σημαντική διαφορά). Από το 2013 και έπειτα όμως κυβέρνηση συγκροτούν το δεύτερο, τρίτο και τέταρτο κόμμα με πρωθυπουργό τον αρχηγό του τρίτου κόμματος.
Η προσπάθεια ΣΥΡΙΖΑ να φέρει εις πέρας κάτι παρόμοιο είναι γνωστή. Γι αυτό και κρατάει υψηλά το θέμα των υποκλοπών, ώστε να δημιουργήσει ένα μέτωπο της αντιπολίτευσης εναντίον του Κυριάκου Μητσοτάκη. Σε αυτό το πλαίσιο μπορεί να ενταχθεί και η επιμονή του Νίκου Ανδρουλάκη να μη θέλει πρωθυπουργό ούτε τον κ. Μητσοτάκη ούτε τον κ. Τσίπρα. Είναι πολύ πιο εύκολο να το πετύχει εάν συγκυβερνήσει με τον ΣΥΡΙΖΑ παρά με τη ΝΔ. Το γεγονός πως στην τηλεμαχία ο κ. Ανδρουλάκης μίλησε για «φυλακή σε όσους εμπλέκονται στις υποκλοπές» και ο κ. Μητσοτάκης έπεσε στο σφάλμα να χρησιμοποιήσει τη λέξη «σκάνδαλο» απομακρύνει περισσότερο το ΠΑΣΟΚ από τη ΝΔ και το φέρνει πιο κοντά στο ΣΥΡΙΖΑ (αν και μια άλλη ανάγνωση είναι πως μπορεί να αποτελεί όρο για να συγκυβερνήσει με ΝΔ). Τα ποσοστά των δυο τους όμως (ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ) δε φτάνουν για να σχηματίσουν κυβέρνηση. Το δεδομένο πως το ΜεΡΑ25 θα βρίσκεται εντός Βουλής, ενώ πριν το δυστύχημα των Τεμπών φαινόταν να μένει έξω, προσθέτει κι άλλους βουλευτές στην αντιπολιτευτική «παρέα». Οι τρεις τους μπορούν να πιάσουν τους 151 βουλευτές μόνο σε περίπτωση πεντακομματικής Βουλής (δηλαδή εάν μείνει εκτός η Ελληνική Λύση, όπως αναλύσαμε στο προηγούμενο άρθρο). Εάν η Ελληνική Λύση όμως περάσει το κατώφλι του 3% (που είναι το πιο πιθανό σενάριο) ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και ΜεΡΑ25 μαζί δεν έχουν τους απαραίτητους αριθμούς για να σχηματίσουν κυβέρνηση. Άρα το σενάριο του «ξαφνικού θανάτου» τελειώνει;
Ειδικά μετά την τηλεμαχία της Τετάρτης όχι. Διότι πέρα από το «πρέπει να πάνε φυλακή» του Ανδρουλάκη, το οποίο πολυσυζητήθηκε, είχαμε και το «πρέπει να ενώσουμε το πατρίδα – ορθοδοξία – οικογένεια με το ψωμί – παιδεία – ελευθερία. Να ενώσουμε δυνάμεις» του Βελόπουλου που θεωρώ δεν αναλύθηκε όσο θα έπρεπε. Αυτό, σε συνδυασμό με τη δήλωση του για plan B και εθνικό νόμισμα (που ταιριάζει με Βαρουφάκη) δείχνουν πως ίσως να έχει απλώσει υποδοχείς ώστε να «κουμπώσει» με τους τρεις της αντιπολιτευτικής παρέας. Εάν αυτό γίνει τότε οι τέσσερις τους βρίσκονται με πάνω από 160 βουλευτές. Και λίγοι βουλευτές να φύγουν από το ΠΑΣΟΚ σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο πάλι οι υπόλοιποι θα είναι αρκετοί. Ίσως οι αριθμοί να φτάνουν επίσης ώστε ο ένας να δώσει ψήφο ανοχής στους άλλους τρεις (κι έτσι να έχει αφήγημα πως δε συγκυβερνά). Με δεδομένο πως σε ενδεχόμενο δεύτερης κάλπης ΜεΡΑ25 και ειδικά Ελληνική Λύση θα πιεστούν δεν πιστεύω πως μια τέτοια συμμαχία δεν έχει περάσει από το μυαλό των πολιτικών αρχηγών αυτών των κομμάτων.
Εάν το παραπάνω σενάριο είναι πιθανό όχι μόνο αριθμητικά αλλά και πολιτικά τότε η Νέα Δημοκρατία μπορεί να συρθεί σε μια συγκυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ από την πρώτη κάλπη, δίνοντας πολύ περισσότερα από όσα θα έδινε σε μια συγκυβέρνηση μετά τη δεύτερη κάλπη και χάνοντας το μπόνους των εδρών, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Και αυτό θα αποτελέσει ήττα της επιλεγμένης στρατηγικής αυτοδυναμίας. Τα σενάρια ενός «ξαφνικού θανάτου» ή μιας αναγκαστικής συμφωνίας με το ΠΑΣΟΚ ώστε να αποφευχθεί ο «ξαφνικός θάνατος» θα καίγονταν με την είσοδο ενός 7ου κόμματος στη Βουλή, κυρίως εάν ήταν από τα αντισυστημικά δεξιά της Νέας Δημοκρατίας. Όμως η κίνηση της ΝΔ να οδηγήσει το κόμμα Κασιδιάρη στον Άρειο Πάγο (εκλογικά σε δεύτερη κάλπη επτακομματική Βουλή θα της έκοβε την αυτοδυναμία) σε συνδυασμό με το στοπ του Αρείου Πάγου σε κόμματα που θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως υποδοχείς αυτών των ψηφοφόρων και να έχουν ελπίδα εισόδου στη Βουλή έχουν κλείσει αυτό το ενδεχόμενο (εκτός κι εάν έχουμε μαζική ψήφο ψηφοφόρων Κασιδιάρη προς Πλεύση Ελευθερίας ως το αντισυστημικό κόμμα που δε θα συμφωνούσε να μπει σε κυβέρνηση).
Μια στρατηγική με στόχο το να οδηγηθούμε δεδομένα σε δεύτερες εκλογές (και άρα να αποφευχθεί ο «ξαφνικός θάνατος») μπορεί να ψαλίδιζε (αρκετά είναι η αλήθεια) τις πιθανότητες αυτοδυναμίας θα οδηγούσε δεδομένα όμως τη Νέα Δημοκρατία σε συγκυβέρνηση με κάποιο άλλο κόμμα μετά τη δεύτερη κάλπη έχοντας 140+ βουλευτές και άρα το πάνω χέρι. Για να αυξήσει τις πιθανότητες να πάρει την αυτοδυναμία στη δεύτερη κάλπη ρισκάρει να χάσει τα πάντα στην πρώτη. Το εάν αυτό το ρίσκο τελικά βγει θα φανεί την εβδομάδα μετά τις εκλογές της 21ης Μαϊου. Διότι εάν καταφέρει και περάσει αυτόν τον σκόπελο η ήρεμη θάλασσα θα έχει ανοιχτεί μπροστά της.
#np2023 #pdm2882
